Budowa:
pomiędzy 1663 a 1669 (?)
Pałac powstał dla biskupa poznańskiego Stefana Wierzbowskiego na miejscu spalonego w czasie wojen szwedzkich klasztoru karmelitanek bosych - ufundowanego przez Jerzego Ossolińskiego (właściciela położonego nieopodal pałacu - późniejszego pałacu Brühla). Klasztor prawdopodobnie mieścił się w istniejących w tym miejscu dworach, m.in. dworze Jana Oborskiego, a po ich spaleniu został przeniesiony do, również spalonego, pałacu Kazanowskiego.
Prawdopodobnie właściwy pałac Wierzbowskiego stanął w głębi posesji, natomiast późniejszy przyuliczny pałac powstał w wyniku przebudowy przyulicznej oficyny stajennej.
Kolejnym właścicielem nieruchomości był Józef Bogusław Słuszka, w XVIII w. Jerzy Ignacy Lubomirski, a następnie od 1759 rodzina Ogińskich, zaś po nich Ferdynand Gerlach.
Przebudowany:
- w II połowie XVIII w. lub I połowie XIX w. - zmiana wyglądu fasady;
- w II połowie XIX w. usunięto balkony.
Od 1804 w pałacu mieścił się Hotel Ferdynanda Gerlacha;
W 1862 stał się siedzibą Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (poprzednio w pałacu Ossolińskich- Mokronowskich), w 1869 "Zachęta" przeniosła się do budynku Odwachu przy kościele pw. św. Anny.
Rozbiórka:
około 1877 - na miejscu pałacu dokończono budowę Hotelu Europejskiego.
