Budowa:
około 1733.
Przyuliczny pałac stanął z inicjatywy Jerzego Detloffa Flemminga na dziedzińcu starszego pałacu Jerzego Towiańskiego, stojącego mniej więcej na terenie późniejszej posesji przy Królewskiej 5.
Od 1750 w rękach Wielopolskich, potem Stanisława Poniatowskiego (bratanka króla), a od 1796 Antoniego Mokronowskiego, który pałac znacznie przebudował.
W 1847 z posesji wydzielono działki przy Królewskiej 7 i Królewskiej 9. Od 1856 działka z pałacem w rękach Leona Krupeckiego.
W latach 1860-62 w pałacu mieściła się pierwsza siedziba Wystawy Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W związku z planami rozbiórki pałacu Mokronowskich Zachęta przeniosła się do pałacu Ogińskich.
Rozebrany:
w latach 1862/63.
Na miejscu pałacu stanęła kamienica Beyera, a na miejscu oficyn przy ul. Królewskiej kamienice przy Królewskiej 3 i Królewskiej 5.
