Budowa:
1762-65.
Pałac powstał dla wojewody mińskiego Jana Hilzena w wyniku przebudowy i rozbudowy dworu w głębi dziedzińca (istniejącego tu przed 1735).
Rozbudowa:
około 1775 wzniesiono nowe skrzydło przyuliczne, zasłaniające starą budowlę.
Od 1795 właścicielem budowli był Tadeusz Antoni Mostowski, członek Rady Najwyższej Narodowej i Rady Wojennej, który jednakże objął go w posiadanie dopiero w 1802, po powrocie z emigracji. W pałacu urządził wówczas nowoczesną drukarnię, w której wydawał m. in. dzieła Kochanowskiego, Naruszewicza i Niemcewicza. W 1812 Mostowski mianowany został ministrem spraw wewnętrznych Księstwa Warszawskiego (następnie Królestwa Polskiego) i sprowadził do pałacu podległą sobie Komisję Rządową Spraw Wewnętrznych i Policji.
Przebudowany:
W 1823 Antonio Corazzi nadał pałacowi ostateczną, klasycystyczną postać, dekorację rzeźbiarską wykonali Paweł Maliński i Jan Norblin.
Po upadku Powstania Listopadowego pałac przejęła analogiczna Komisja rosyjska (wtedy zapewne usunięto rzeźbę Orła Białego ze zwieńczenia portyku), zaś Mostowski udał się na emigrację. W późniejszym okresie (być może od 1864) przeniesiono tu z Koszar Wołyńskich wołyński pułk piechoty lejbgwardii, włączony w skład 3. Dywizji Piechoty Gwardii – wówczas na fryzie portyku umieszczono stosowny napis.
Od 1918 w pałacu mieściło się Dowództwo Okręgu Generalnego Warszawa, przemianowane w 1921 na Dowództwo Okręgu Korpusu I (podczas renowacji gmachu w 1925 umieszczono nowy napis informacyjny na fryzie portyku).
Zniszczony:
1944, ocalała jedynie fasada z portykiem kolumnowym od strony ul. Nowolipie.
Odbudowany:
1949, według projektu Zygmunta Stępińskiego, ze znacznymi zmianami rozplanowania i wystroju bocznych elewacji.
Obecnie w budynku ma swoją siedzibę Komenda Stołeczna Policji.
