Architekt:
Efraim Schroeger.
Budowa:
1774.
Pałac powstał na miejscu dawnego pałacu biskupa Zbąskiego. Działkę, na której stał pałac, w 1759 kupił właściciel sąsiedniego pałacu - biskup Kajetan Sołtyk aby już w 1773 odsprzedać ją Piotrowi Tepperowi.
W związku z budową nowego pałacu wynikł dość ciekawy spór pomiędzy Tepperem a ojcami Kapucynami - posiadającymi w sąsiedztwie kościół i klasztor.
Piotr Tepper, bankier warszawski, właściciel pałacu Pod Czterema Wiatrami wzniósł ten nowoczesny naówczas budynek dla pomieszczenia kantora, biur, sklepów, swego mieszkania i wynajmowanych mieszkań.
Na parterze od ulicy Miodowej mieściły się kantory bankowe, biura i magazyny. Na pierwszym piętrze ulokowane były odnajmowane luksusowe apartamenty, a na drugim piętrze obszerne mieszkanie właściciela. Był to model rozpowszechnionej w następnym wieku czynszówki.
Po śmierci Teppera kamienica została kupiona przez Michała Grabowskiego, ostatniego koniuszego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
W czasie Księstwa Warszawskiego pałac gościł m.in. Napoleona, a przez czas jakiś w jego apartamentach mieszkał napoleoński minister Interesów Zagranicznych i Wielki Szambelan Dworu, Karol Maurycy Talleyrand.
Ze schyłkiem XIX wieku pałac stracił swój reprezentacyjny charakter.
Przebudowa:
w XIX w. (?) podwyższono dach pałacu tworząc dodatkowe piętro pomiędzy bocznymi ryzalitami.
Zniszczony:
W czasie powstania warszawskiego spalony. W 1947 roku wypalone mury rozebrano w związku z budowaną trasą W-Z - pałac wznosił się dokładnie nad wlotem tunelu.
