Budowa:
po 1619.
Budowę pałacu z przeznaczeniem na siedzibę biskupów krakowskich zainicjowała królowa Konstancja, żona Zygmunta III Wazy.
W 1636 Władysław IV podarował nieukończony pałac biskupowi krakowskiemu Jakubowi Zadzikowi, który dokończył budowę w 1642.
Zniszczony:
w czasie Potopu Szwedzkiego, odbudowany w 1668 przez biskupa krakowskiego Andrzeja Trzebickiego.
Przebudowy:
- w 1761 przez biskupa Kajetana Sołtyka prawdopodobnie według projektu Jakuba Fontany.
Po III rozbiorze pałac stał się siedzibą prezydenta Prus Południowych von Hoyma, a następnie po 1828 został zmieniony w kamienicę czynszową - wysokie pomieszczenia frontowego budynku zostały przedzielone stropem, przekształceniu uległo też skrzydło boczne.
- w 1910 wmurowano kamień węgielny pod budowę na miejscu pałacu potężnej kamienicy z pasażem handlowym. Zburzono fragment korpusu pałacu przy pałacu Teppera i na jego miejscu wzniesiono sześciopiętrowy budynek projektu Brunona Paprockiego, zburzono też fragment skrzydła bocznego przy kamienicy Senatorska 8 i tam również wzniesiono nowy budynek.
Ocalały w okrojonej formie (prace prawdopodobnie przerwała I wojna św.) pałac został przekomponowany, by nadać ocalałym budynkom symetryczny charakter. Do korpusu pałacu przy Miodowej dodano również balkon.
Zniszczony:
w 1939.
Odbudowany:
w latach 1948-50 według projektu Wacława Podlewskiego i Władysława Borawskiego po rozebraniu ruin sześciopiętrowej kamienicy od strony Miodowej.
Pałac otrzymał wygląd zbliżony do stanu po przebudowie dokonanej przez Kajetana Sołtyka, z pozostawieniem podziału wysokiego pierwszego piętra na dwie kondygnacje.
Elewację wzdłuż Senatorskiej podzielono na trzy części, obniżając i przekształcając (prawdopodobnie) zachowane mury budynku z 1910 przylegającego do kamienicy Senatorska 8.
