Architekt:
Antonio Adamini.
Budowa:
1846.
Pierwszy z dwóch ustawionych w Warszawie (drugi na Czystem) żeliwny obelisk, zwieńczony cebulastą, quasi-cerkiewną banią, mający symbolizować fuzję państwa z Cerkwią, odlany według standartowego projektu dla pomnika II-giej klasy.
Pomnik podobny do zastosowanego po raz pierwszy pod Borodino (I-szej klasy w 1837). Kolejne obeliski ustawiono na polach bitew pod Smoleńskiem (w 1841 - ponoć jedyny zachowany), Kownem (w 1843), Małojarosławcem (w 1844), Połockiem (w 1850), Jakaci (III-ciej klasy), Krasnym i Kliastycym.
Inskrypcje na pomniku mówiły o liczebności wojsk obu stron bitwy na Grochowie w czasie Powstania Listopadowego, ilości zabitych i rannych, oraz nazwiska dowódców poszczególnych korpusów. Na jednym z boków wielobocznego cokołu wisiała ikona.
W 1848 obok pomnika ustawiono dom strażnika.
W latach 80-tych XIX w. wykorzystany jako jeden z sześciu punktów sieci triangulacyjnej I rzędu służących do sporządzenia planów miasta Lindley-a.
Rozebrany:
Wysadzony i rozebrany 18 września 1917.
Obecnie jedynym śladem po pomniku jest wklęsły kształt ogrodzenia Instytutu Weterynaryjnego.
