Architekt:
Antonio Adamini.
Budowa:
1847.
Żeliwny obelisk, zwieńczony cebulastą, quasi-cerkiewną banią, mający symbolizować fuzję państwa z Cerkwią, odlany według standartowego projektu dla pomnika I-szej klasy, zastosowanego po raz pierwszy pod Borodino (w 1837). Podobne obeliski, ustawiono na polach bitew pod Smoleńskiem (II-giej klasy - w 1841 - ponoć jedyny zachowany), Kownem (w 1843), Małojarosławcem (w 1844), Jakaci (III-ciej klasy), Połockiem (w 1850), Krasnym i Kliastycym.
Ustawiony rok po ustawieniu pomnika na Grochowie, w szczerym polu na Czystem - stąd ponoć wyruszyła zwycięska szarża rosyjskich huzarów, w bezpośrednim sąsiedztwie tzw. Reduty Ordona - splantowanego dzieła nr 54.
Między "oślimi grzbietami" widniały na nim herby Królestwa. Poniżej znajdowały się inskrypcje podające liczebność wojsk obu stron, ilość zabitych i rannych, oraz nazwiska dowódców poszczególnych korpusów. Obok była umieszczona ikona Zbawiciela oraz napis "Z nami Bóg, zrozumcie to poganie i ukorzcie się, jako że z nami Bóg".
Nieopodal pomnika stanął budynek wolskiego oddziału domu inwalidów warszawskiego komitetu Czerwonego Krzyża
W latach 80-tych XIX w. wykorzystany jako jeden z sześciu punktów sieci triangulacyjnej I rzędu służących do sporządzenia planów miasta Lindley-a.
Uszkodzony:
24 września 1905 pomnik silnie uszkodziła podłożona bomba - w późniejszych latach został odrestaurowany.
Rozebrany:
15 lub 16 września 1917.
