Architekt:
Stefan Szyller.
Budowa:
1902-05.
Budynek powstał na terenie dawnego Marywilu, którego ostatni relikt - komorę celną - rozebrano w trakcie przygotowań do wzniesienia kamienicy.
Ogromny jak na owe czasy gmach otrzymał eklektyczny kostium architektoniczny z przewagą zmodernizowanego baroku i renesansu z elementami secesji. Na rogu Trębackiej i Wierzbowej zaaranżowano półkolisty narożnik, który zamykał perspektywę ulicy Fredry od strony Ogrodu Saskiego, pełniąc również rolę elementu spinającego dwa skrzydła kamienicy - krótsze od strony Wierzbowej i bardzo długie od strony Trębackiej, gdzie umieszczono przestronny przejazd bramny, umożliwiający przewożenie dekoracji do Teatru Wielkiego. Dodatkowo Dom Dochodowy został połączony z teatrem podziemnymi magazynami na dekoracje.
Fasadę podzielono wydatnymi gzymsami na trzy części - parter i pierwsze piętro z pasażem handlowym, dwa piętra środkowe i kondygnacja ostatnia z gzymsem koronującym i spiczastymi hełmami, wieńczącymi liczne wykusze. Na elewację "nalepiono" bogatą dekorację czyniąc obiekt bardzo wystawnym; na pewien sposób konkurował on z sąsiednim gmachem Teatru Wielkiego. Duży, pozbawiony oficyn dziedziniec obszedł się bez motywów dekoracyjnych i zdobniczych.
Na początku XX w. pomiędzy Domem Dochodowym a teatrem wzniesiono dodatkowy magazyn dla Teatru Wielkiego.
Zniszczony:
kamienica została poważnie naruszona we wrześniu 1939. Spłonęło skrzydło od strony Wierzbowej, a część budynku od strony Trębackiej uległa zwaleniu do wysokości pierwszego piętra i została w czasie okupacji rozebrana. Pozostałe fragmenty obiektu zlikwidowano po wojnie pod rozbudowę Teatru Wielkiego prowadzoną pod kierunkiem prof. Bohdana Pniewskiego.
