J. Prueffer (zca Naczelnego Inżyniera budowy kolei kaliskiej B. N. Kazina), E. Bobieński i B. Plebiński.
Budowa:
1902.
Wiadukt zwano Kaliskim, oprócz wiaduktu drogowego pod Opatówkiem był jedynym skośnym wiaduktem na linii Drogi Żelaznej Warszawsko-Kaliskiej.
Taka nietypowa konstrukcja została zastosowana ze względu na niewielką dostępną powierzchnię pod filary, a poza tym tylko taka konstrukcja dawała dobrą widoczność maszynistom, manewrującym po ośmiu torach Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej, biegnącej pod wiaduktem. Wiadukt posiadał tylko jedno przęsło o rozpiętości 41 sążni (87,50 metra), 18 stóp (5,50 metra) prześwitu.
Obok wiaduktu nad koleją Wiedeńską wzniesiono niewielki wiadukt nad ulicą Armatnią.
Przeniesiony:
po lipcu 1936 wiadukt przeniesiono bliżej ul. Towarowej wykorzystując go do budowy połączenia z budowanym przy ul. Żelaznej Centralnym Dworcem Pocztowym.
W nowej lokalizacji wiadukt nazywany był "wiaduktem pocztowym".
Likwidacja wiaduktu w dotychczasowej lokalizacji była możliwa dzięki budowie nowego połączenia dawnej kolei wiedeńskiej z dawną koleją kaliską na trasie Włochy-Gołąbki (wraz z budową wiaduktu we Włochach), co było elementem przebudową warszawskiego węzła kolejowego w ramach której powstał nowy dworzec Warszawa Zachodnia.
Obecnie:
istnieje jedynie niewielki wiadukt nad ul. Armatnią i resztki nasypu przy nim.
