Historia huty i zakładów metalurgicznych
Historia zakładów metalurgicznych w Drzewicy nieopodal Opoczna rozpoczyna się w 1760, kiedy to właściciel Drzewicy Filip Szaniawski wybudował piec hutniczy do wytopu rudy żelaza wydobywanej w pobliskich miejscowościach.
Po 1809 dobra Drzewickie wraz z zakładem metalurgicznym przechodzą w ręce rodziny Reiskich.
Kilka lat później deficytowe zakłady metalurgiczne stają się własnością wierzycieli, którzy w 1820 przekazują je w dzierżawę Tomaszowi Evansowi z Warszawy (w 1822 założył zakłady od 1824 działające pod nazwą „Bracia Evans” – późniejszy „Lilpop, Rau i Loewenstein”).
W 1842 znacznie rozbudowane przez Evansów, a do tej pory jedynie dzierżawione zakłady przechodzą na własność spółki „Bracia Evans”, którzy wiązali z fabryką duże nadzieje. Wynikało to m.in. z rządowych planów doprowadzenia do Drzewicy nowej linii kolejowej. Tak się jednak nie stało - Evansowie stracili zainteresowanie lokalizacją i postanowili sprzedać zakłady.
Udało im się to dopiero w 1886, kiedy to zabudowania fabryczne (bez huty) zostały sprzedane spółce „S. Kobylański d. S. Gerlach” z Warszawy, która w 1893 przeniosła tutaj swoją działalność.
Zakłady kilkakrotnie zmieniały nazwę i strukturę prawną – obecnie działają pod nazwą Gerlach S.A. i są znanym producentem m.in. sztućców.