OBIEKT ISTNIEJE
FOT:
Budowa:
przed 1784.
Piętrowy dom wzniesiono na miejscu drewnianego dworku. Na jego zapleczu u schyłku XVIII wieku wzmiankowano krótkie boczne skrzydło, murowaną oficynę, drewnianą wozownię i ogród.
Przebudowa:
około 1820.
Przed 1819 kamienica przeszła w posiadanie Fryderyka A. Lessla, naczelnego budowniczego miejskiego, dla którego została przebudowana około 1820 - podwyższono pierwsze piętro i dobudowano drugie. Od południa z domem frontowym połączono trzy segmenty bocznych oficyn, od północy wybudowano podłużną oficynę murowaną w miejsce drewnianej. Na tyłach posesji zachowano stosunkowo duży ogród.
Na części jego terenu w latach 1881-82 wybudowano dwupiętrową oficynę pod kierunkiem Bronisława Mazurkiewicza.
Pod koniec XIX wieku okna domu frontowego przerobiono na witryny sklepowe.
Zniszczona:
kamienica wraz z bocznymi oficynami została spalona w 1944, jednak zachowała fasadę z nieznacznymi ubytkami. Tylna oficyna poprzeczna uległa częściowemu zburzeniu, rozebrano ją w latach 1945-46.
Odbudowana:
w 1948 przystąpiono do odbudowy domu frontowego, rozbierając jednocześnie resztki oficyn bocznych. Na fundamentach oficyny północnej w 1951 wzniesiono nowe skrzydło wspólne dla kamienic nr 42 i nr 44. Fasada budynku frontowego odzyskała wygląd sprzed wojny, zmniejszono jedynie wielkość witryn w parterze. Nad ryzalitem środkowym dodano jednookienną facjatkę z trójkątnym szczytem. W głębi podwórza wybudowano blok przy Gałczyńskiego 5.
