Początkowo:
W tym miejscu stał parterowy, murowany dom frontowy klasztoru Księży Misjonarzy, wybudowany przed rokiem 1740 po południowej stronie kościoła Św. Krzyża. Dom ten miał asymetryczną facjatkę nakrytą trójkątnym przyczółkiem. Bliźniaczy dom powstał po drugiej stronie kościoła.
Budowa:
Na miejscu południowej części budynku wybudowano przed 1784 sześcioosiową dwupiętrową kamienicę o mansardowym dachu, pozostawiając fragment dawnego domu z facjatką, przylegający do kościoła. Podobny budynek wzniesiono po drugiej stronie kościoła.
Rozbudowa i przebudowy:
Około 1850 przy rozbudowie kamienicy rozebrano pozostałość parterowego domu, a cała kamienica uzyskała w sumie 10 osi i jednolity wystrój fasady.
W 1864 kamienica została odebrana zakonowi. W następnych latach okna przyziemia zastąpiono witrynami sklepowymi a około 1900 kamienica została podwyższona o jedno piętro. Zmieniono również wystrój fasady poprzez dodanie pasowego boniowania pierwszego i drugiego piętra.
W okresie międzywojennym w budynku mieściła się Komenda Miejska Policji Państwowej.
Odbudowa:
Budynek wraz oficynami został całkowicie zniszczony w 1944 roku. Odbudowany w latach 1948-49 wg projektu Mieczysława Kuzmy, jako budynek dwupiętrowy o zmienionym wystroju fasady i niskim dachu. Oficyny nie zostały odbudowane. W roku 2000 dodano blaszane facjaty nawiązujące do mansardowego budynku przedwojennego.
