Architekci:
Karol Kozłowski, Izydor Pianka.
rzeźby na fasadzie: Stanisław R. Lewandowski, Władysław Mazur.
plafon w sali koncertowej: Henryk Siemiradzki.
Budowa:
1900-1901.
Pierwszy koncert odbył się 5 XI 1901. Fundatorami Filharmonii byli między innymi Ignacy Jan Paderewski i Leopold Kronenberg.
Gmach stanął na terenie po dawnym szpitalu Dzieciątka Jezus.
W budynku mieściły się także kina (między innymi "Trianon"/"Petit Trianon"), oraz sklepy (np. sklep rowerowy "Ormonde").
W 1931 w piwnicach (?) otwarto Winiarnię Ziemiańską i piwnice kaukaskie, reklamowane jako powstałe na wzór paryskich "Caveau Caucasien".
Zniszczony:
gmach spłonął we wrześniu 1939;
zbombardowana w sierpniu 1944; ale mury zewnętrzne przetrwały wojnę w dosyć dobrym stanie.
Odbudowa:
według projektu Eugeniusza Szparkowskiego i Henryka Białobrzeskiego przewidywała całkowitą zmianę wyglądu zewnętrznego budowli. Zniesiono eklektyczną fasadę, zastępując ją portykiem kolumnowym w duchu socrealizmu. Gmach został oddany do uzytku w 1955.
Z okazji 100-lecia Filharmonii w listopadzie 2001 nad wejściem od strony Sienkiewicza zostały ustawione dwie zachowane, spośród pierwotnie czterech, rzeźby kompozytorów przed wojną zdobiące elewację od strony Jasnej. Nad obecnym wejściem głównym zostały ustawione posągi Chopina i Moniuszki.
