Architekt:
Tylman z Gameren
Budowa:
1691-96.
Kwadratowy, piętrowy pałacyk powstał dla królowej Marii Kazimiery, żony Jana III Sobieskiego. Ulokowany na splantowanym szczycie wzniesienia, z francuska zwany, od imienia królowej "Marie Mont" - nazwa która przetrwała do czasów obecnych jako określenie tej części miasta: Marymont.
Obok pałacyku stanęły dwa pawilony mieszczące kuchnię i pomieszczenia dla służby.
Przebudowy:
przez króla Augusta II Mocnego w latach 20-tych XVIII w. na willę myśliwską, restaurowaną w latach 70. lub 80. XVIII w. przez ówczesnego właściciela Franciszka Rzewuskiego.
Po trzecim rozbiorze własność rządu pruskiego, następnie rządu Księstwa Warszawskiego, który lokuje w budynku w 1816 Instytut Agronomiczny.
Na potrzeby instytutu w latach 1820-40 poniżej pałacyku zostaje wzniesiony zespół nowych budynków dydaktycznych, pałacyk zostaje przekształcony w kaplicę, przebudowany dodatkowo na ten cel w 1853 według projektu Karola Martina.
Po likwidacji Instytutu w 1861 i przejęciu terenu przez wojsko w pałacyku, obniżonym do wysokości parterowego budynku mieszczą się magazyny wojskowe.
Od 1915 w zabudowaniach Instytutu zostaje ulokowane się schronisko św. Józefa prowadzone przez Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, a w 1916 księża marianie (rezydujący w budynkach przy kościele w Lesie Bielańskim) urządzają kaplicę w parterowym relikcie pałacyku. Po 1819 kaplica przejęta przez duszpasterstwo wojskowe.
W 1924 z inicjatywy księdza kapelana Michała Sopoćki obiekt zostaje gruntownie przebudowany na kościół, którego poświęcenie nastąpiło 16 listopada 1924. Autorem projektu był podpułkownik Henrych, pracami kierował podpułkownik Pawłowski.
Znaczna rozbudowa kościoła następuje w latach 1958-60 według projektu Brunona Zborowskiego - kościół został wówczas powiększony o transept i nowe prezbiterium, oraz wolnostojącą dzwonnicę.
