Architekt:
Leander Marconi.
Budowa:
1873 (?) - 87.
Około 1924 w pałacu mieściło się poselstwo rumuńskie. W późniejszym okresie pałac stał się siedzibą ambasady Francji.
Przebudowa:
Po przekazaniu budynku ambasadzie francuskiej, w 1936 r. Alfons Gravier dobudował do pałacu skrzydło południowe, parterowe skrzydła od strony ulicy oraz uprościł nieznacznie fasadę.
ZNISZCZENIE:
Pałac został zbombardowany we wrześniu 1939 roku, w wyniku czego doszczętnie spłonął.
W grudniu 1946 roku ocalałe piwnice budynku zostały zajęte przez grupę bezdomnych, których czele stanął niejaki Jasiukiewicz. Starał się on zorganizować pomoc dla potrzebujących i udało mu się zorganizować schronisko, dla którego udało mu się wyjednać patronat miejskich instytucji opieki społecznej. Powstała w ten sposób placówka została nazwana Pogotowia Opiekuńczego. Otrzymało ono nawet wsparcie szwajcarskiej organizacji pomocowej „Don Suisse”, które podarowało pensjonariuszom m.in. łóżka.
W kwietniu 1947 roku schronisko zostało zlikwidowane przez władze. Jasiukiewicz nie był w stanie utrzymać dyscypliny i piwnice pałacu zmieniły się w siedlisko patologii.
Rozbiórka:
Dość dobrze zachowane, choć wypalone, mury pałacu zostały rozebrane po 1947 roku - jedynym reliktem jest celowo zachowany słupek z ogrodzenia przy pałacu Na Górze.
