Architekci:
Antonio Corazzi i Jan Jakub Gay.
Budowa:
1829-30.
Wzniesiony jako zaplecze biurowo - administracyjne sąsiadującego Banku Polskiego klasycystyczny gmach początkowo posiadał siedmioosiowy korpus z wejściem głównym, zakończony dwoma ryzalitami.
Przebudowany:
- w latach 1865-66 według projektu Juliana Ankiewicza - do istniejącej już budowli dostawiono nową, jednoryzalitową, z bramą wjazdową na podwórko, zachowując jednolitość stylu całej fasady. Wraz z nowym fragmentem gmachu, zbudowano wewnątrz posesji oficynę mieszkalną.
- w 1909 firma Rogoyski-Godlewski dobudowała drugą oficynę mieszkalną wg własnego projektu.
- w 1911, po przeniesieniu działalności banku, wówczas już Warszawskiego Kantoru Banku Państwa (rosyjskiego), do nowej siedziby przy Bielańskiej, gmach zmienił swe przeznaczenie. Po niezbędnej przeróbce wnętrz, część prawego skrzydła zajął zarząd I Gimnazjum Żeńskiego, środkową część parteru i I piętra przejęło biuro gen. Uthofa, pełnomocnika generałgubernatora ds. żandarmerii i policji. Lewe skrzydło oddano na biuro akcyzy monopolowej. Resztę pomieszczeń adaptowano na mieszkania dla urzędników państwowych.
Od pocz. I wojny św. w gmachu zorganizowano szpital polowy pw. Św. Michała, którym kierowal dr Stefan Dmochowski (mąż Jadwigi Waydel-Dmochowskiej - autorki wspomnień o dawnej Warszawie).
W styczniu 1916 do gmachu został przeniesiony z Ratusza Zarząd Powiatu Warszawskiego.
Od 1918 gmach przejęło Ministerstwo Przemysłu i Handlu, sukcesywnie instalując tu podlegle mu instytucje: Główny Urząd Miar, Główny Urząd Probierczy, Urząd Patentowy RP, Polski Komitet Normalizacyjny, Państwowy Instytut Geologiczny i in.
- w latach 1919-21 wg projektu Mariana Lalewicza dokonano prawie 2-krotnego powiększenia kubatury budynku przez budowę oficyny wewnętrznej, kosztem likwidacji istniejącego zieleńca. W pierwszych dniach wojny, gdy Ministerstwo Przemysłu i Handlu ewakuowano z Warszawy, budynek pozostał aż do Powstania Warszawskiego w dyspozycji Głównego Urzędu Miar.
Zniszczony:
w czasie nalotów wrześniowych oraz późniejszych działań niemieckich w 1944 gmach uległ poważnemu zniszczeniu.
Odbudowany:
odbudowę rozpoczęto już w 1945, a część frontową poddano rekonstrukcji wg planów Piotra Biegańskiego. Proces odbudowy zakończono w 1951.
Podobnie jak przed wojną, budynek jest siedzibą Głównego Urzędu Miar.
