Architekt:
Henryk Marconi.
Budowa:
1844-45.
Reprezentacyjny dworzec kolei Warszawsko-Wiedeńskiej przypominał w kształcie dwa stykające się tendrami parowozy.
Przebudowa/Rozbudowa:
Dworzec już od samego początku był uznawany za zbyt mały. W związku z przedłużającymi się dyskusjami nad jego rozbudową w 1900 od północy dobudowano dworzec przyjazdowy.
W XIX w. dokonano też nieznacznej rozbudowy dworca, przebudowując fragmenty budynku pomiędzy korpusem głównym a jego bocznymi wieżami (bądź tylko wieżą wschodnią). Ponadto w czasie jednego z remontów usunięto rzeźby zdobiące balustradę balkonu nad głównym wejściem.
W lutym 1928 w budynku otwarto Muzeum Kolejnictwa, które w 1931 zostało przeniesione do budynku przy ul. Nowy Zjazd 1.
Rozbiórka:
Dojrzewające od końca XIX w. projekty budowy linii średnicowej zostały zrealizowane dopiero w latach 30-tych XX w.
Dworzec Wiedeński zaczęto stopniowo rozbierać jednocześnie budując tunel linii średnicowej oraz Dworzec Główny. Na czas trwania tych inwestycji ruch kolejowy został przeniesiony na tymczasowy dworzec przy ulicy Chmielnej.
W latach 1931-33 rozebrano zachodnią połowę dworca.
Spalona w 1939 wschodnia część budynku dworca (bliżej Marszałkowskiej) została całkowicie rozebrana w czasie II wojny św.
