Zabudowa placu w formie koncentrycznie ułożonej jednolitej zabudowy została zrealizowana na podstawie koncepcji urbanistycznej Antoniego Jawornickiego i Kazimierza Tołłoczki.
Według pierwotnego pomysłu zabudowa placu miała składać się z 12 domów otaczających środkowy punkt, gdzie miała stanąć wysoka topola pełniąca rolę zegara słonecznego. Na pierwotnych rysunkach plac nosił nazwę „Okrąglak”.
Finalnie Romuald Gutt zaprojektował na zwieńczeniu placu 10 powtarzalnych domów szeregowych (jedynie skrajny segment o adresie pl. Słoneczny nr 11 - obecnie nr 10 - miał inną geometrię) a zamiast topoli posadzono klon. Budynki były oszczędne w dekoracjach a jednocześnie niezwykle efektowne poprzez użycie prostych elementów zdobniczych jak łukowato zamknięte płyciny otworów czy dyskretny gzyms koronujący.
Do każdego segmentu przylegał duży ogród.
PRZEbudowA:
przed 1939 znacząco został rozbudowany dom nr 11.
Zniszczone:
we wrześniu 1939 (?) zniszczeniu uległ dom nr 10 oraz frontowa część domu nr 11;
w 1944 spłonęły domy od nr 2 do nr 9.
Odbudowa i przebudowy:
Odbudowane po 1945 r.
Wyrównanie linii kalenic sprawiło, że domy przestały przypominać pojedyncze, połączone ze sobą budynki a przybrały formę długiego pawilonu.
Po wojnie zmieniono numerację budynków z 2-11 na 1-10.
