Architekt:
J. Z. Deybel (?)
Budowa:
około 1744 (1750?)
Pałac powstał jako część rezydencji Branickich i był strukturalnie połączony z wcześniejszym pałacem „Większym”.
Przebudowany:
około 1780 wg projektów Szymona Bogumiła Zuga w stylu klasycystycznym, dziedziniec został otoczony dorycką kolumnadą,
Przed 1819 pałac „Mniejszy” nabyła Anna Sapieżyna, współzałożycielka Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Pałac z oficynami spełniał rolę kamienicy czynszowej. Mieszkał w nim m.in. Stanisław Staszic. W latach trzydziestych właścicielem stał się Andrzej Artur Zamoyski.
Z jego inicjatywy na miejscu przyulicznych oficyn pałacu stanęła kamienica dochodowa a sam pałac uległ prawdopodobnie przebudowie wg projektu Henryka Marconiego w latach 1843-47.
Prawdopodobnie wówczas w pawilonie dobudowanym od strony ogrodu powstała obszerna sala balowa.
W okresie międzywojennym w pałacu oraz w przyulicznej kamienicy mieściła się Komenda Główna Policji Państwowej. W pałacu, bądź kamienicy funkcjonował również Klub Urzędników Państwowych.
Zniszczony:
w czasie II wojny św.
