Budowa:
około 1750-70.
Początkowo kamienica była budynkiem jednopiętrowym o pięciu osiach. Spis posesji z 1819 jako właścicielkę wymienia Ewę Brunleben i informujetakże o istnieniu jednopiętrowych, murowanych oficyn bocznych.
Przebudowa:
prawdopodobnie w II połowie XIX wieku kamienicę podwyższono o dwa piętra. Fasadę ozdobiono gipsową dekoracją, którą w latach 30-tych XX wieku w większości usunięto.
Zniszczona:
podczas niemieckich nalotów we wrześniu 1939. W czasie okupacji mury rozebrano do parteru, gdzie działały sklepiki.
Odbudowana:
w latach 1949-50 na posesjach nr 56 i 54 wybudowano zupełnie nową, klasycyzującą, dwupiętrową kamienicę, ze wspólną tylną oficyną na podwórzu. Powstały budynek zachowujący wizualny podział na dwie pięcioosiowe kamienice nawiązuje w większym stopniu wyglądu do przedwojennej kamienicy nr 54, choć jest to dość swobodna interpretacja oryginału. Na tyłach posesji wybudowano blok Gałczyńskiego 9.
