OBIEKT ISTNIEJE
FOT:
zdjęcie - Ryszard Mączewski
Architekci:
Marian Kontkiewicz i Stanisław Zaleski.
Budowa:
1914-16.
Budynek powstał na podstawie projektu wybranego spośród 30 prac przesłanych na konkurs ogłoszony na wniosek Komitetu Budowy przez Koło Architektów przy Stowarzyszeniu Techników w Warszawie. Prace budowlane, przerywane kilkukrotnie z powodu wybuchu I wojny oraz działań wojennych, prowadziła firma Czosnowscy i S-ka.
Rozkład pomieszczeń:
W piwnicy ulokowano szatnie i inne pomieszczenia techniczno-gospodarcze. Na parterze znajdowała się kancelaria, gabinet dyrektora, pięciopokojowe mieszkanie dyrektora, sala gimnastyczna. Z parteru było wyjście na wybrukowane drewnem podwórko. Na pierwszym piętrze znajdowały się klasy lekcyjne, jadalnia i inne drobne pomieszczenia. Na drugim piętrze znajdowały się klasy lekcyjne, biblioteka, gabinet lekarski i dentystyczny i inne niewielkie pomieszczenia. Na trzecim piętrze znajdowały się pracownie fizyczna, chemiczna, przyrodnicza i rysunkowa.
W 1920 w czasie wojny polsko-bolszewickiej budynek tymczasowo pełnił funkcję koszar.
W 1930 dobudowano na trzecim piętrze izbę harcerską według projektu Bohdana Pniewskiego - absolwenta Szkoły.
Okres II wojny św.:
po wrześniu 1939 budynek został zajęty przez Niemców i obrabowany z wyposażenia. Później okupanci urządzili tam szpital wojskowy. Przed wejściem do budynku wzniesiono betonowy bunkier.
W czasie Powstania Warszawskiego budynek został zajęty przez Powstańców, 19 sierpnia zdobyty przez Niemców, odbity 20 sierpnia. W czasie walk zniszczono ogniem czołgowym bunkier.
Po upadku powstania budynek został spalony przez Niemców.
Po 1945:
odbudowany i nadbudowany o jedno piętro. Ponownie oddany do użytku w 1949. Po likwidacji Liceum im. Staszica w 1950 w budynku funkcjonowała szkoła ogólnokształcąca (podstawowa i liceum) TPD nr 2, a od 1951 Szkoła Podstawowa nr 45. Od 1975 budynek zajmuje Centrum Kształcenia Ustawicznego.
W gmachu znajdują się tablice pamiątkowe: ku czci uczniów i nauczycieli poległych w walkach 1914-1920 (wmurowana w 1922), uczniów i nauczycieli poległych i pomordowanych w latach 1939-1945 (wmurowana w 1959) i upamiętniająca 60. rocznicę założenia Szkoły (wmurowana w 1966).
