Architekt:
Teofil Lembke
Budowa:
1895-96
Czterokondygnacyjna kamienica została zbudowana został w style neorenesansowym. Posiada zdobną, eklektyczną fasadę, w której szczególnie wyróżniają się piękne balkony z kamiennymi i kutymi balustradami. Na medalionie balkonu wyryto napis ARS/ LABOR (Sztuka/ Praca).
W 1928 r. budynek został przekazany zapisem testamentowym na rzecz Cechu Mularzy Chrześcijan przez Bronisława Pawłowicza, długoletniego starszego Cechu, na cele kształcenia młodzieży murarskiej.
1 grudnia 1929 r. odsłonięto na fasadzie, na wysokości pierwszego piętra, przy prawym balkonie tablicę poświęconą pamięci darczyńców.
Przebudowa:
w połowie lat 30 na potrzeby szkoły.
Cech rozpatrywał również nadbudwę kamienicy o dwa piętra, jednak nie zostało to nigdy zrealizowane.
Od 1936 część gmachu zajmowała r. szkoła podmistrzów mularskich prowadzona przez Cech, która działała również w czasie okupacji.
Zniszczona:
W czasie Powstania Warszawskiego w 1944 kamienica została całkowicie wypalona.
Odbudowana:
po 1945, obniżono wówczas najwyższe piętro oraz dobudowano czwarte piętro. Rozebrano również oficyny.
Po odbudowie w budynku mieścił się m.in. Stołeczny Komitet PPS.
