Architekt:
Mikołaj Duchnowski.
Budowa:
1609-17.
Budowa murowanego kościoła sfinansowana została przez króla Zygmunta III Wazę i podskarbiego koronnego, woj. podlaskiego St. Warszyckiego. Była to okazała budowla (20 łokci wys., 21 szer., 54 dł.) podparta skarpami, posiadająca masywną wieżę od frontu oraz węższe, półkoliste prezbiterium. Skromnie udekorowana w duchu renesansu, jednonawowa, z kaplicą i zakrystią po bokach prezbiterium.
Historia zakonu różni się w zależności od źródeł - według niektórych siostry przybyły do Warszawy w końcu XV w. a w połowie XVI w. otrzymały grunt nieopodal zamku, za Bramą Krakowską.
Przebudowy i adaptacje:
- 1634: modernizacja kościoła według projektu G.B. Gisleniego. Przebudowano wówczas wnętrza na wczesnobarokowe, ze sklepieniem kolebkowym z lunetami wzmocnionym gurtami i czterema filarami. Równocześnie wzniesiono także jednopiętrowy, kryty dachówką, budynek klasztorny. Kościół, klasztor i ogród rozciągający się ku Wiśle otoczono głęboką fosą i wysokim murem, nadając całości postać twierdzy;
- 1819: po przeniesieniu zakonnic do Przasnysza zabudowania klasztorne początkowo zamieniono na magazyn wojskowy, a następnie, jeszcze w tym samym roku, ulokowano w nich siedzibę Instytutu Muzyki i Deklamacji (od 1820 - Konserwatorium Muzycznego, od 1825 – Szkoły Głównej Muzyki), a kościół przeznaczono na salę koncertową. W latach 1826-29 studiował tu Fryderyk Chopin;
- 1831: w zabudowaniach klasztornych umieszczono koszary wojskowe.
Rozbiórka:
1843-44: rozbiórka całego kompleksu (wraz z sąsiednią kamienicą od strony pl. Zamkowego) w związku z budową Nowego Zjazdu i wiaduktu Pancera prowadzącego ku Wiśle, do mostu łyżwowego na przedłużeniu Bednarskiej.
Mniej więcej na terenie miejsca po klasztorze wniesiono drewnianą halę wystawową maszyn rolniczych.
W 1948 podczas budowy trasy W-Z odkryto fundamenty kościoła i klasztoru oraz kamień węgielny z 1609.
