Budowa:
przed 1743.
Kamienica przylegająca od północy do dzwonnicy kościoła św. Anny powstała jako budynek dwupiętrowy z wystawką. Według spisów z 1784 i 1797 właścicielami kamienicy była rodzina Camponich.
Przebudowy:
- około 1826 - podwyższona z polecenia ówczesnego właściciela (złotnik St. Neubauer) o jedno piętro wraz ze zmianą wystroju na klasycystyczny. W 1 poł. XIX w. mieściła skład wyrobów brązowniczych „Pod złotym runem” Aleksandra Jana Norblina.
- 1843 – odsłonięcie elewacji północnej w wyniku rozbiórki byłego kościoła i klasztoru Panien Bernardynek pod budowę wiaduktu Pancera.
- po 1900 - powstaje narożne, ażurowe pokrycie tarasu kawiarni zwanej „Pod dzwonnicą”, znanej m.in. z rozgrywek szachowych.
- po 1930 - likwidacja tarasu i kawiarni z powodu niefortunnej lokalizacji.
Zniszczona:
częściowo w 1944. Ruiny rozebrane w związku z budową trasy W-Z.
