Pierwotnie:
na obszarze dzisiejszych działek Krakowskie Przedmieście 19-23 (nr hip. 416-419) mieścił się w XVI wieku dom Wawrzyńca Garwolskiego (wybudowany około 1550?), a około 1575 dwór Elżbiety Brudzewskiej, wojewodziny łęczyckiej. Dwór ten stał jeszcze w 1641, kiedy przeszedł na własność wojewody ruskiego Jakuba Sobieskiego. Działki stanowiły wówczas jedną posesję, podział nastąpił wkrótce potem.
Zabudowa murowana pojawiła się na działce 21/417 około 1659. W 1743 istniała kamienica Glińskiego, która przetrwała co najmniej do 1870, kiedy to najprawdopodobniej została rozebrana pod nową inwestycję.
W okresie międzypowstaniowym (1832-63) istniał na posesji sklep z kapeluszami słomkowymi (z plecionek szwajcarskich) Jerzego Lotha.
Architekt:
Adolf Loewe.
Budowa:
przed 1885.
Dokładna data budowy kamienicy nie jest znana (zapewne po 1870). Istnieje także prawdopodobieństwo, że Loewe nie wzniósł nowej kamienicy, lecz przebudował XVIII-wieczną.
Była to pierwsza neogotycka kamienica w mieście (konstrukcja, elewacje, wnętrza). Powstała dla T. Bednarowskiego, właściciela sklepu z konfekcją męską. Na piętrze mieściła się w końcu XIX w. restauracja Ciechanowskiego, a w okresie międzywojenny sklep, palarnia kawy i biura firmy "Kawa Brazylia".
Zniszczona:
spalona i częściowo zburzona we wrześniu 1944.
