Przeczytaj także "Opowieść Kustosza" o Elektrowni Miejskiej
Budowa:
1903-05.
Koncesja na budowę elektrowni została przyznana w 1902 ekspozyturze Koncernu Schuckert i S-ka, który w 1904 scedował ją na Compagne d'Electricite de Varsovie.
Jako pierwsze powstały następujące budynki:
- Hala Maszyn,
- przylegająca do niej od zachodu kotłownia
- przylegający do kotłowni od północy budynek administracyjny (?)
- wolnostojący na północ budynku administracyjnego 50-cio metrowy komin
Elektrownia została uruchomiona w listopadzie 1904.
Być może w tym samym okresie powstały dwa budynki mieszkalne jedno- i dwupiętrowy.
Rozbudowy:
Prawdopodobnie około 1909 hala maszyn została znacząco rozbudowana w kierunku południowym, równocześnie powstała przylegająca do niej Kotłownia nr I z 80 metrowym kominem,
Znaczna rozbudowa zespołu następuje w latach 1922-24: w 1923 od dworca Kowelskiego (Gdańskiego) wzdłuż Wisły zostaje doprowadzona bocznica kolejowa (obsługująca także odbudowę mostu Poniatowskiego i budowę mostu średnicowego), powstają budynki: Kotłowni nr II (częściowo na miejscu najstarszej kotłowni i budynku administracyjnego), Komory Wodnej.
Do obszaru elektrowni zostaje włączony teren ograniczony ulicami Elektryczną, Drewnianą, Dobrą i Leszczyńską i zostaje przeznaczony na bunkry węglowe (być może już budowane ok. 1921).
Około 1923 w miejscu wież chłodniczych przy Wybrzeżu Kościuszkowskim powstaje budynek Rozdzielni 5-15kV,
W 1925 zostaje rozebrany niższy komin (obsługujący kotłownię na miejscu której powstała kotłownia nr II), prawdopodobnie w tym samym okresie zostaje także powiększona w kierunku północnym hala maszyn.
Kolejna rozbudowa jest prowadzona w latach 1936-39. Powstaje Kotłownia nr III, budynek Rozdzielni 35 kV,
W 1938 rozebrano drugi komin.
W latach 1937-39 na placu po drugiej stronie ul. Tamka wzniesiono nowy budynek administracyjny.
II wojna św.:
elektrownia została silnie zniszczona we wrześniu 1939.
W czasie okupacji część budynków zostaje odbudowana - powstaje też kilka nowych np. budynek warsztatowy. Dodatkowe składy węgla zostaja urządzone na terenie po zburzonych zabudowaniach Rektyfikacji Warszawskiej.
Kolejne zniszczenia przynosi Powstanie Warszawskie.
Po 1945:
elektrownia została odbudowana a jej teren powiększony w kierunku północnym o obszar pomiędzy ulicą Leszczyńską a Lipową.
W 1974 zlikwidowano bocznicę kolejową.
Po 1996, w związku z przedłużeniem ulicy Zajęczej i połączeniem jej z mostem Świętokrzyskim rozebrano kilka budynków, a sam teren elektrowni został rozdzielony nowym odcinkiem ulicy.
Od początku 2003 następuje stopniowa likwidacja elektrowni wraz z planowaną rozbiórką niektórych budynków na jej terenie.
W ramach przygotowania do budowy kompleksu mieszkalno-handlowo-biurowego na terenie elektrowni w 2013 (lub 2014) została rozebrana kotłownia nr III, powojenna przybudówka do hali maszyn, dwupiętrowy budynek mieszkalny.
W latach 2016-2020 powstały nowe budynki mieszkalne, biurowe oraz została dokonana adaptacja ocalałych obiektów elektrowni (m.in. kotłownia nr II, hala maszyn, komora wodna)
