Chmielna / Wielka
Budowa:
ok. 1875
Budynek został wzniesiony jako dom dochodowy przez Ksawerego Luceńskiego.
W 1908 r. gmach nabyło powstałe w 1891 r. Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej. Jednym z celów jego powołania było stworzenie szkoły rzemieślniczej z wykładami w języku polskim. Nie posiadając własnej siedziby aż do 1909 r. prowadziło działalność wystawienniczą i edukacyjną w wynajmowanych na terenie miasta pomieszczeniach, m.in. w salach Muzeum Przemysłu i Rolnictwa przy ul. Krakowskie Przedmieście 66.
W okresie międzywojennym jako centrum kształcenia rzemieślników prowadziło kształcenie zawodowe pracowników przemysłu artystycznego (m.in. praktykantów rzemieślniczych, mularskich i ciesielskich, stolarzy, rzeźbiarzy i cyzelerów). Przy Muzeum istniały m.in. 3-letnia dzienna Szkoła Zdobnictwa, roczna szkoła zawodową dla stolarzy, dzienne i wieczorowe kursy zawodowe dla rzemieślników, a także prowadzone były różne kursy zawodowe np. w zakresie batiku, metaloplastyki, zabawkarstwa czy koszykarstwa galanteryjnego. Ekspozycja muzealna obejmowała przedmioty z zakresu rzemiosła artystycznego, zbiory dydaktyczne: poglądowe przedstawienie procesu tworzenia dzieł zdobniczych (element kształcenia rzemieślników, część zbiorów muzeum technicznego), a także zbiory współczesnej sztuki zdobniczej. Uruchomione też dział graficzny, który obejmował naukę rysunku ręcznego, graficznego ornamentacyjnego, dekoracyjnego, architektonicznego i rysunku maszyn, prowadzono wykłady teoretyczne oraz zajęcia praktyczno-zawodowe. W Muzeum ogólnie dostępna biblioteka i czytelnia dzieł sztuki zdobniczej.
W latach 1920-25 gmach Muzeum częściowo zajmowała Państwowa Szkoła Budowlana.
W 1930 r. ogłoszono zamknięty konkurs na nowy gmach muzealny, który miał powstać parceli przy ul. Wawelskiej 50 (?) róg Górnickiego i Reja. Nagrodzonego projektu Czesława Przybylskiego nigdy nie zrealizowano.
W 1935 r. podjęto decyzję o likwidacji muzeum i przekazaniu jego majątku ruchomego oraz budynku na rzecz Instytutu Naukowo-Rzemieślniczego, który zainaugurował swoją działalność w grudniu 1936 r.
W czasie II wojny światowej Instytut prowadził liczne szkoły i kursy zawodowe, które ukończyło ok.10 tys. osób.
Przebudowy:
1908/9 – przebudowany na potrzeby Muzeum. Urządzono w nim pomieszczenia muzealne, bibliotekę, wiele pomieszczeń przeznaczonych do nauki: 6 sal rysunkowych, 2 sale do modelowania, sale z warsztatami tkackimi, sale do nauki mozaiki drzewnej, salę odczytową, bibliotekę i salę na modele rysunkowe.
1925 – dobudowano w podwórzu pomieszczenia na pracownię rzeźbiarską.
Zniszczona:
W 1939 r. kamienica została zbombardowana, a całkowite jej zniszczenie nastąpiło w 1944 r. Zniszczeniu uległy także zbiory Instytutu.
Działalności prowadzonej przez Muzeum Rzemiosł i Sztuk Stosowanych/Instytutu Naukowo-Rzemieślniczego nigdy nie wznowiono.
