Architekt:
Antonio Corazzi lub Fryderyk Albert Lessel.
Budowa:
1821-24.
Neoklasycystyczny budynek powstał dla Jana i Julianny Lenskich. Budowy nigdy nie dokończono - zgodnie z pierwotnym projektem, miał przypominać wielki przyuliczny pałac z 17-osiową fasadą. Wzniesiono tylko ryzalit i partię wschodnią. Budynek był 2 piętrowy, ryzalit zdobiło 6 kolosalnych, przyściennych kolumn o korynckich kapitelach.
Przebudowa:
w 1880 rozbudowana o brakujące skrzydło zachodnie, które otrzymało trzy piętra. W 1904 kamienicę nabył magistrat Warszawy i z czasem przekształcił w szkołę.
W latach dwudziestych budynek znacznie rozbudowano: zburzono narożny budynek przy Chłodnej 13 róg Waliców, a na jego miejscu w 1924 wniesiono nowe skrzydło szkolne połączone zaokrąglonym narożnikiem z budynkiem przy Chłodnej 11 - być może wówczas nadbudowano starszą część kamienicy dzięki czemu całość otrzymała jednolity trzypiętrowy wygląd elewacji.
Zniszczony:
w czasie powstania warszawskiego przez wybuch bomby zegarowej ustawionej przez Niemców w zasadzce na atakujących powstańców. W wyniku wybuchu bomby i pozostawionej amunicji budynek uległ całkowitemu zniszczeniu.
Obecnie część posesji zajmuje jeden z 15-piętrowych bloków osiedla Za Żelazną Bramą.
