Czteropiętrowa (z mansardowym dachem) narożna kamienica czynszowa z elewacjami od ulicy Waliców i Ceglanej i sześcioma klatkami schodowymi i podwórkiem typu studnia. Na wystrój architektoniczny składały pierwotnie się płytkie łukowate wykusze, zróżnicowany wykrój okien, girlandy, balustrady balkonów. Przed wojną należała do rodziny Katzów.
W latach 1940-42 stała na terenie getta.
Uszkodzona:
W czasie wojny została uszkodzona, a po wojnie odbudowano ją bez mansardowego dachu.
W 2018 roku została wpisana do rejestru zabytków, pozostaje opuszczona i jej stan techniczny z każdym rokiem jest coraz gorszy. Mimo to zawiera dużą ilość oryginalnego wyposażenia, np. balustrady, posadzki.
