1767 (lub 1769).
Obiekt zbudowany na polecenie przewodniczącego Komisji Brukowej, marszałka wielkiego koronnego F. Bielińskiego, otwarty został za rządów marszałka Stanisława Lubomirskiego. Mieścił Magazyn Brukowo-Karowy czyli zajezdnię wozów służących oczyszczniu miasta ("karów") oraz plac składowy kamienia przeznaczonego na bruki.
Przebudowany:
- w 1814 roku budynek został zamieniony na koszary Artylerii Konnej Królewsko-Polskiej powracającej z Francji (później Artylerii Konnej Gwardii);
- w 1834 północna część obiektu przeznaczona została na siedzibę, powołanej z dniem 1 stycznia 1835, Komendy Warszawskiej Straży Ogniowej i I Odziału WSO. Do budynku dobudowano wieżę obserwacyjną - dostrzegalnię (zburzona w 1930).
Południowa część budynku prawdopodobnie pozostała w rękach wojska.
Straż Ogniowa użytkowała obiekt przez ponad 100 lat do 1944. Na placu przed głównym budynkiem powstały zabudowania użytkowane przez Straż, a pomiędzy nimi trzypiętrowa wspinalnia.
W 1936 Komenda WSO przeniosła się do nowo wybudowanego budynku przy Polnej 1.
Zniszczony:
budynek został uszkodzony w czasie II wojny św. Rozebrany po 1945 w zwiazku z wytyczeniem nowej ulicy - Nowotki (obecna Andersa).
