Architekt:
J.Z. Deybel (autorstwo wątpliwe).
Budowa:
około 1729.
Przebudowy:
- 1783-89 według projektu Sz.B. Zuga.
Wbudowanie w westybul klatki schodowej wiodącej na pierwsze piętro, przybudówki po bokach pałacu, przebudowa oficyn otaczających pałac.
- 1863-68 restauracja według projektu W.W. Bobińskiego.
Najpoważniejsza zmiana dotknęła parterową część półkolistego ryzalitu fasady, tj. główne wejście do pałacu. Bobiński kazał wybić trzy wielkie otwory w miejscu dawnych drzwi i okien, a nowe wejście i ścianę zewnętrzną umieścić bardziej w głębi. W ten sposób pałac zyskał efektowny przedsionek, otwarty z zewnątrz, chroniący wysiadające z karet towarzystwo przed deszczem i słońcem. Po wejściu do westybulu, gości witał okazały plafon iluzjonistyczny Henryka Siemiradzkiego „Światło i mrok”, który wywołał burzę polemik odnośnie swej treści, jak i umiejscowienia. Można go było oglądać w niedziele i święta za opłatą na rzecz schroniska dla paralityków. W tym samym czasie rozebrano przyuliczne parterowe oficyny, stawiając na miejscu północnej kamienicę dochodową.
Zniszczony:
w 1944 w czasie Powstania Warszawskiego.
Odbudowany:
w latach 1948-49 według projektu B. Zborowskiego.
Pałac otrzymał mansardowe dachy (być może takie były za czasów Przebendowskich – choć brał źródeł potwierdzających taki kształt), szereg drobnych zmian: symetryczne rozstawienie okien w fasadzie ogrodowej, zniszczenie ocalałych dekoracji płaskorzeźbowych, likwidacja podjazdu pod ryzalitem oraz attyki wieńczącej ryzalit.
Obecnie w pałacu mieści się Muzeum Niepodległości.
Bardziej szczegółowa historia pałacu --> tutaj.
