Architekt:
Wacław Heppen.
Budowa:
1912.
Kamienica, wzniesiona jako najokazalsza na terenie ówczesnej Woli, została zaprojektowana jako pięciopiętrowy budynek (szóste piętro w mansardowym dachu) z trzema podwórzami – z czego dwa były typowymi studniami, zaś trzecie zaprojektowano jako rodzaj dziedzińca, na którym wzniesiono oficynę fabryczną. Działał w niej zakład Walentego Ortha, jako pierwszy w warszawie wytwarzający sztuczne kamienie, marmury oraz porcelanę. Obok oficyny wznosiła się willa, formalnie należąca do hr. Grocholskiego, częściej jednak użytkowana przez dyrektora wytwórni.
W 1921 hrabia sprzedał nieruchomość braciom Nałęcz-Golian, okupując należący do nich folwark Poniatów leżący nieopodal podwarszawskiej Jabłonny, W 1931 Wiktor Golian założył w budynku fabrycznym fabrykę makaronu „Nałęcz”, wcześniej dokupując posesję przy Płockiej (obecnie nr 22), dzięki czemu posesja otrzymała drugi wjazd i kształt zbliżony do litery L.
Zniszczenia:
spalona podczas Powstania Warszawskiego kamienica została znacznie zdewastowana po wojnie: zniszczono całkowicie interesujący wystrój fasady, w tym przyziemie oblicowanie sztucznym marmurem, pochodzącym zapewne z fabryki Ortha.
W ostatnich latach wyburzono willę hr. Grocholskiego, zabudowania fabryczne, obecnie opuszczone, pozostają w bardzo złym stanie.
