1886.
Zespół hal na Stacji Pomp Rzecznych powstawał etapami - pierwsza została wzniesiona hala północno-zachodnia wraz z kotłownią i kominem zlokalizowanym na północ od niej. Hala mieściła trzy pompy o napędzie parowym pobierające wodę z przewodów ssawnych zakończonych tzw. smokami umieszczonymi w nurcie Wisły i tłoczącę ją do Stacji Filtrów przy Koszykowej.
Co ciekawe - hale pomp były wznoszone według tego samego projektu co hale pomp (wschodnia i zachodnia) na Stacji Filtrów.
Rozbudowa:
- około 1900 wzniesiono drugą halę pomp (południowo-zachodnią) wraz z kotłownią oraz kominem południowym. Hala mieściła trzy pompy parowe,
- około 1904 wzniesiono trzecią halę (północno-wschodnią) i rozbudowano kotłownię północną. W hali zamontowano trzy pompy parowe,
- w latach 1906-10 zmieniono sposób pobierania wody - zamiast ze smoków woda była czerpana z zatok nadbrzeżnych,
- w 1920 ukończono budowę czwartej hali (południowo-wschodniej). Była ona niższa od pozostałych hal i mieściła trzy elektropompy (zamontowane w 1923). Budynek kotłowni południowej rozbudowano, przeznaczając nową część na m.in. warsztaty,
- w 1928 nastąpiła ponowna zmiana sposobu czerpania wody, którą zaczęto czerpać z odkrytego osadnika o powierzchni 17,8 ha,
- w 1933 pompy parowe w hali nr I zastąpiono elektropompami, wysoką halę przedzielono stropem, a w otrzymanym w ten sposób górnym pomieszczeniu ulokowano Muzeum Wodociągów i Kanalizacji.
Zniszczone:
budynki hal pomp zostały wysadzone we wrześniu 1944.
Obecnie:
Stacja Pomp wznowiła pracę w maju 1945. Na miejscu zniszczonych hal pomp w 1952 wzniesiono nowy budynek Pompowni Głównej.
