Architekt:
Edward Goldberg.
Budowa:
1893.
Ogromna, apartamentowa kamienica otrzymała bardzo ozdobną, gotycko-romańską fasadę, zdominowaną przez dwa boczne, trójosiowe wykusze śmiało wychodzące przed poziom głównej elewacji. Na osi symetrii zawieszono mniejszy, jednoosiowy wykusz-balkonik, wieńczony trójkątnie na wysokości górnego, bardzo dekoracyjnego gzymsu.
Fasadę budynku skomponowano symetrycznie, stosując półkoliście zwieńczone okna, neogotyckie pilastry i obramowania. We wnętrzu rozmieszczono luksusowe, wielopokojowe apartamenty o astronomicznych czynszach. Sam zaś budynek cofnięto nieco w głąb posesji, rozplanowując zyskany teren pod ogródki, podnoszące wartość apartamentowca.
Zniszczona:
uszkodzona we wrześniu 1939, a kolejne zniszczenia przyniosło Powstanie Warszawskie. Ruiny rozebrano kilka lat po wojnie (w 1948 ruiny jeszcze stały).
