Pierwotnie:
w tym miejscu znajdował się, zbudowany w latach 1739-42, pałac biskupa Antoniego Sebastiana Dembowskiego.
W 1856 w związku z poszerzaniem Marszałkowskiej pałac wyburzono.
Na działce zajmowanej przez zabudowania pałacowe miała stanąć potężna kamienica o trzech elewacjach: wzdłuż Marszałkowskiej oraz Królewskiej i Próżnej. Posesja została jednak podzielona na trzy, a docelowo na cztery działki: Marszałkowska 149, 151, 153 i Królewska 39.
Architekt:
Adolf Woliński według projektu Henryka Marconiego.
Budowa:
1856-63 (?).
Kamienica powstała dla Jana Gottlieba Blocha, dokończona dla Jana Kuszla.
Pierwotnie kamienica była trzypiętrowa, z narożnikiem zwieńczonym sześcioboczną wieżyczką.
W latach 1871-1908 na pierwszym piętrze mieszkała Jadwiga Łuszczewska - wieszczka Deotyma, prowadząc w swoich apartamentach salon skupiający życie kulturalne i towarzyskie.
W 1874 Jadwiga Sikorska otworzyła w kamienicy pensję żeńską (późniejsze Gimnazjum im. Królowej Jadwigi), która ok. 1918 została przeniesiona do nowego gmachu przy pl. Trzech Krzyży.
Przebudowana:
kamienica w okresie 1910-14 została podwyższona do wysokości pięciu pięter według projektu Konstantego Jakimowicza.
Zniszczona:
w 1939.
