Budowa:
1702-04 dla Jakuba Schultzendorffa, rajcy miejskiego.
W następnych latach właścicielami byli: Konstanty Szaniawski, J. Szembek, S. Mycielski.
W 1787 właścicielem jest Kazimierz Raczyński, starosta generalny wielkopolski i marszałek nadworny koronny, człowiek wykształcony, miłośnik architektury.
Przebudowa:
1787-89 według projektu J. Ch. Kamsetzera.
1827 roku pałac zakupił rząd Królestwa Polskiego na siedzibę Komisji Rządowej Sprawiedliwości. W latach 1853-1854 przeprowadzono restaurację oficyn pałacowych (budując lub rozbudowując oficynę od strony Podwala).
Po likwidacji Komisji w 1876 roku w pałacu miał swą siedzibę Sąd Handlowy i prezes rosyjskiej Izby Sądowej.
W okresie międzywojennym przeprowadzono gruntowną restaurację pod kierunkiem Mariana Lalewicza z przeznaczeniem pałacu na siedzibę Ministerstwa Sprawiedliwości.
W czasie okupacji
w budynku miały swą siedzibę Deutsches Obergericht, najwyższe władze sądowe dla zajętych ziem polskich. W czasie powstania warszawskiego w pałacu był szpital polowy. 2 września 1944 roku hitlerowcy podpalili szpital wraz z blisko 400 rannymi.
Odbudowany:
w latach 1948-50 pod kierunkiem Władysława Kowalskiego i Borysa Zinserlinga na siedzibę Archiwum Głównego Akt Dawnych. Piętrowa oficyna od strony Kilińskiego została podwyższona, ujednolicona architektonicznie z oficyną pałacu oraz połączona z oficyną na rogu Kilińskiego i Podwala 23.
W latach 1972-76 zrekonstruowano reprezentacyjną Salę Balową, będącą prototypem sali balowej w Pałacu na Wodzie w Łazienkach.
