Budynek o cechach typowych dla przedwojennego modernizmu - bryła przekryta stropodachem z tarasem użytkowym, narożne okna, gęsta siatka szprosów stolarki okiennej. Ceglane gzymsy wykorzystano jako detal architektoniczny dla wzbogacenia rysunku elewacji.
Zabudowa placyku wieńczącego ulicę Pogonowskiego w obecnej formie prezentowana była już na pierwszym planie parcelacji terenów Spółdzielni Żoliborz Oficerskiego w 1922 roku (plan parcelacyjny wykonany przez Kazimierza Tołłoczkę).
