Architekt:
Tylman z Gameren
BUDOWA:
1691-93
Fundatorem kościoła we wsi Czerniaków był Stanisław Herakliusz Lubomirski – marszałek wielki koronny. Głównym budowniczym projektu był Izydor Affaita. Późnobarokowy kościół na planie równoramiennego krzyża z kopułą zwieńczoną latarnią. Od strony południowej do korpusu przylega sześcioboczne prezbiterium a do niego poprzeczne skrzydło mieszczące klasztor bernardynów.
Wnętrze bogato zdobione malowidłami i stiukami kontrastuje ze skromnym wystrojem zewnętrznym.
W podziemiach przewidzianym jako mauzoleum Lubomirskich, umieszczono relikwie św. Bonifacego z Tarsu, które fundator w 1693 r. otrzymał od papieża Innocentego XI.
W 1702 r. w kościele pochowano Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, a w 1745 jego syna Teodora,
W 1864 r. w ramach represji po powstaniu styczniowym klasztor bernardynów został skasowany.
Świątynia przetrwała II wojnę światową z niewielkimi uszkodzeniami i służy ponownie zakonowi bernardynów, który powrócił na Czerniakowską w 1945 r.
