Budowa:
między 1821 a 1824.
Dwupiętrową kamienicę wzniesiono w miejsce dworku zbudowanego przed 1784. Na zapleczu dom był zespolony z dwiema długimi oficynami bocznymi połączonymi na końcu wąskiego podwórza oficyną poprzeczną.
Przebudowa:
w 1882, gdy kamienica należała do rodziny Korpaczewskich nadbudowano ją o jedno piętro i przebudowano fasadę według projektu Marcelego Plebińskiego. Jej charakterystyczną cechą były galeriowe balkony rozpięte na całej szerokości elewacji.
Zniszczona:
dom wraz z oficynami został spalony i częściowo zburzony w 1944.
Odbudowana:
w latach 1946-47 kamienicę frontową odbudowano w całkowicie nowej postaci z dwupiętrową pseudoklasycystyczną fasadą. Mury oficyn rozebrano około 1950. Na tyłach posesji wybudowano następnie blok Gałczyńskiego 3.
