1912-13.
Budynek powstał z przeznaczeniem na siedzibę zakładu dla sierot założonego w 1905 staraniem księdza Franciszka Toporskiego, który starał się zapewnić opiekę i naukę ubogiej, osieroconej i zdemoralizowanej męskiej młodzieży. Stylistyka budynku, zawierająca w sobie elementy romańskie nawiązywała do stojącego tuż obok kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, projektowanego również przez Oskara Sosnowskiego.
W 1939 tzw. "Antonin" przejęli księża orioniści, zaś podczas okupacji został zajęty przez oddział SS. Pod murem od strony ulicy Barskiej hitlerowcy 10 lutego 1944 w odwecie za zamach na Franza Kutscherę rozstrzelali 140 osób.
Spalony:
po upadku Powstania Warszawskiego budynek spłonął zachowując jednak dachy.
Obecnie:
odremontowany budynek w 1953 zajęły służby Urzędu Bezpieczeństwa konfiskując większość majątku. Wkrótce w upaństwowionym obiekcie powstał Państwowy Ośrodek Wychowawczy nr. 1.
Prawowitym właścicielom budynek zwrócono w 1990.
W 2001 przeprowadzono remont, wprowadzając jednak zmiany: z racji częściowej nadbudowy budynku zmieniono kształt dachu, na tarasie zamontowano gipsowe szyszki oraz rzeźbę ptaka.
