Architekt:
Jakub Fontana (?).
Budowa:
1746-52
Pałac powstał dla Andrzeja Stanisława Kostki Załuskiego, biskupa chełmińskiego i kanclerza wielkiego koronnego.
Zbudowany zapewne z wykorzystaniem istniejących dwóch starszych kamienic. Początkowo pusta działka należała od 1664 do wojewody płockiego Jana Wessla, w 1700 już stał na niej dom dom Izydora Affaity, budowniczego królewskiego, a w 1743 stały na niej dwie kamienice, z czego jedna należała do A. St. K. Załuskiego, a druga do Barwalskiego.
Cofnięty do linii zachodniej pierzei ul. Koziej, sąsiadował od południa z narożną kamienicą Królika. Posiadał oficyny i dziedziniec sięgający w głąb aż do obecnej ul. Moliera. W latach 1758-80 budynek kilkukrotnie zmieniał właścicieli, ostatecznie w 1780 został zakupiony przez Franciszka Ignacego Przebendowskiego, dyrektora poczt królewskich dla skarbu Korony, z przeznaczeniem na urząd pocztowy (stajnie pocztowe) działające do około 1874 (przeniesione później do domu Mintera na ówczesnym pl. Wareckim), stąd potoczna nazwa pałacu - „Poczta Saska”.
2 listopada 1830 Fryderyk Chopin wyjechał stąd w podróż do Wiednia, która z powodu wybuchu Powstania Listopadowego stała się początkiem jego emigracji, z której nigdy już nie powrócił do Polski
Przebudowy:
- 1883-84 wg projektu Władysława Marconiego i Aleksandra Woyde w związku ze zburzeniem sąsiedniej kamienicy z powodu poszerzenie ul. Trębackiej w 1882. Adaptacja na kamienicę czynszową: dodanie trzeciego piętra, nowej południowej fasady od strony Trębackiej harmonijnie nawiązującej do elewacji frontowej oraz ukształtowanie narożnika od ul. Trębackiej;
- 1884-87 parcelacja i sprzedaż części działki z oficynami, na której stanęły nowe kamienice przy ul. Trębackiej.
Zniszczony:
spalony w 1944.
Odbudowany:
w latach 1947-48 pod kierunkiem Jana Bieńkowskiego wg stanu przedwojennego na siedzibę Prokuratury Generalnej.
