Architekci:
Jadwiga Dobrzyńska, Henryk Stifelman
Budowa:
1924-27
Trzypiętrowy gmach z wysokimi suterenami został wzniesiony w ogrodzie na tyłach dotychczasowego niewielkiego budynku Domu Starców, na wprost domu izolacyjnego.
Nowy gmach mieścił 70 pokoi, w których mogło zamieszkać 150 pensjonariuszy.
W suterenach umieszczono składy, spiżarnię i pokoje dla służby, a także kuchnię, kotłownię i pokój kąpielowy z wannami, prysznicem i łaźnią rosyjską.
Na parterze mieściła się poczekalnia, kancelaria, sala posiedzeń, biblioteka z czytelnią, jadalnia, 10 pokoi dwuosobowych, ambulatorium.
Przy głównym wejściu znajdowała się tablica pamiątkowa z napisem:
„Za Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej IGNACEGO MOŚCICKIEGO
Prezesa Rady Ministrów MARSZAŁKA JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO
Ministra Pracy i Opieki Społecznej D-ra STANISŁAWA JURKIEWICZA
Prezydenta m. st. Warszawy ZYGMUNTA SŁOMIŃSKIEGO
Prezesa Zarządu T-wa „Dom Starców" ADOLFA PERETZA
dom ten wzniesiony został w latach 1924/7
dla ulżenia doli starców losem pokrzywdzonych.”
Obok umieszczono przekład hebrajski.
Na 1, 2 i 3 piętrze znajdowało się po 17 pokoi dwuosobowych, pokój stołowy, pokój dla służby. Na każdym piętrze były toalety i umywalnie.
Na poddaszu znajdowało się dwupokojowe mieszkanie intendenta.
Opłata za pobyt wynosiła 5 zł dziennie „z utrzymaniem, kąpielą i pomocą lekarską”.
Obecnie (2024):
w budynku mieści się przedszkole, szkoła podstawowa i gimnazjum stworzone dzięki fundacji Ronalda Laudera. Wszystkie placówki noszą wspólną nazwę Lauder-Morasha. Dzieci i młodzież, poza obowiązującym w szkołach polskich programem nauczania, realizują też zajęcia dotyczące tradycji żydowskich oraz uczą się języka hebrajskiego.
