Architekt:
Władimir Pokrowski.
Budowa:
1900.
Eklektyczny ceglany budynek z ogromnym trójdzielnym oknem w fasadzie nawiązywał do form architektury bizantyńsko-rosyjskiej.
Gmach został wybudowany jako Przytułek Maryjny (Marijskij Prijut) Warszawskiego Rosyjskiego Towarzystwa Dobroczynnego dla polskich sierot i został włączony w program rusyfikacji ziem Królestwa Polskiego. W gmachu znajdowała się m.in. cerkiew prawosławna pod wezwaniem Narodzenia Chrystusa Pana (Рождества Христова). Budynek ten na Sielcach nazywano "Pryjutem" aż do 1944 r.
Po opuszczeniu przez Rosjan Warszawy w 1915 r. budynek przejęły siostry franciszkanki na Zakład Opatrzności Bożej - przytułek dla sierot.
Zlikwidowano wówczas cerkiewne kopułki znad centralnej części elewacji.
W okresie międzywojennym mieściła się tu także publiczna szkoła powszechna nr 115, która w 1933 roku otrzymała imię Henryka Sienkiewicza. W okresie okupacji szkoła działała do maja 1940 r.
Zniszczony:
W czasie Powstania Warszawskiego w budynku znalazł schronienie Szpital Ujazdowski, po ewakuacji zarządzonej przez Niemców 5 sierpnia 1944 r.
30 sierpnia 1944 r., mimo oznakowania budynku symbolami Czerwonego Krzyża, Niemcy dokonali zmasowanego bombardowania obiektu. Pod gruzami śmierć poniosło 130 rannych oraz 170 cywilów i pracowników szpitala, spośród przebywających tam 800 osób. Powtórzone przez Niemców naloty 11, 14 i 15 września 1944 r. pochłonęły kolejne 200 ofiar.
Po wojnie na tym terenie wybudowano Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych.
