Architekt:
inż. Stanisław Rostkowski.
Budowa:
1935-37.
Warszawa początku lat 30. XX w. borykała się z brakiem odpowiednich instalacji niezbędnych do przechowywania artykułów spożywczych. Istniejące instalacje były niewystarczające dla szybko rozbudowującego się miasta, powzięto więc decyzję o potrzebie budowy nowoczesnej chłodni. Inwestorem była spółka Chłodnia i Składy Portowe w Gdyni. W 1935 ustanowiono jej warszawski oddział i niezwłocznie przystąpiono do poszukiwań odpowiedniej parceli. Ze względu na przystępną cenę i bliskość linii kolejowej zdecydowano się na działkę przy ul. Wolskiej 90. Budowa rozpoczęła się w październiku 1935, wykorzystane zostały przy niej doświadczenia nabyte przy budowie chłodni w porcie w Gdyni. Budynek o czterech kondygnacjach, w tym jednej podziemnej i trzech naziemnych, posiadał najnowocześniejsze ówcześnie instalacje chłodnicze, własną bocznicę, dźwigi ułatwiające transport towarów i mógł być zasilany w energię zarówno z elektrowni pruszkowskiej, jak i z warszawskiej. Wraz z chłodnią zbudowano budynek administracyjny mieszczący również mieszkania dla robotników. Budynek chłodni został oddany do użytku w maju 1937.
Rozbudowa:
w styczniu 1941 rozpoczęto rozbudowę chłodni od strony południowej o dwa segmenty różnej wysokości. Najprawdopodobniej było to spowodowane planami niemieckiego ataku na Związek Radziecki i wiążącą się z tym rolą Warszawy jako ważnego ośrodka zaopatrzenia armii niemieckiej. Rozbudowa zakończyła się w marcu 1943, a budynek chłodni został powiększony niemal dwukrotnie.
Zniszczenia:
Budynek chłodni nie uległ uszkodzeniom w czasie wojny. Całkowicie zniszczony został jednak budynek administracyjny, który nie został odbudowany.
Rozbudowa:
pomiędzy 1945 a 1954 nastąpiła kolejna rozbudowa chłodni (z częściową rozbiórką niższej części wzniesionej w czasie wojny), a w jej sąsiedztwie (na północ, przy torach kolejowych) wzniesiono kolejny budynek o takim samym przeznaczeniu.
