Architekt:
nieznany;
pracami budowlanymi kierował J. D. Jauch, a po jego śmierci J. F. Knoebel.
Budowa:
rozpoczęta w 1695, wstrzymane po 1696, prace zakończono w 1755.
Świątynia stanęła w miejscu spalonego w 1655 drewnianego kościoła, który istniał w tym miejscu od XIV w., początkowo miała posiadać wejście od strony zachodniej, ostatecznie została przeorientowana i wejście umieszczono od strony wschodniej.
Niszczony i odbudowywany:
- zniszczony w 1794 w czasie ataku wojsk pruskich, odbudowany w 1807,
- zniszczony w 1831, odbudowany w 1834 z przeznaczeniem na cerkiew Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej, być może w tym okresie obok świątyni powstał budynek plebanii,
- rozbudowany po 1918 (?) w kierunku zachodnim z przeznaczeniem na kościół katolicki, (ponowne przeorientowanie świątyni wraz z przeniesieniem sygnaturki nad wejście,
- spalony w 1944, odbudowany po 1945.
