Mikołaj Tołwiński przy współpracy H. Stifelmana i S. Weissa.
Budowa:
1903-05.
Budynek będący domem własnym Tołwińskiego otrzymał wystrój opracowany w stylu secesji. Symetryczny podział elewacji oparł się na pięciosiowej partii środkowej; część szczytową skomponowano przy użyciu okien o owalnych kształtach bardzo charakterystycznych dla ideałów secesji.
Pewnym ewenementem w skali miasta były też tarasy umieszczone symetrycznie na dachu budynku. Kamienica otrzymała również opracowane architektonicznie podwórko, pośrodku którego rozmieszczono basen z wodotryskiem. Bogaty wystrój posiadała również główna klatka schodowa, wyposażona w balustrady trawestujące motywy roślinne i witraże.
Przebudowa:
w 1925 według projektu syna architekta - Tadeusza Tołwińskiego zbudowano dodatkowe dwa piętra, zabudowując taras ponad trzecim piętrem oraz wznosząc ponad nim dodatkowe piętro.
Rozebrana:
w 1946, mimo dość dobrego stanu zachowania.
Opis opracowany przez: Makarego Górzyńskiego oraz RM
