Potocka / obecny pl. J. Kuronia / Słowackiego
OBIEKT ISTNIEJE (wybudowany po 1935)
FOT:
Architekt:
Jan Reda.
Budowa:
1937-38.
Potrzeba edukacji wykwalifikowanej kadry oficerskiej oraz przygotowania do prawdopodobnej już wówczas wojny przesądziły, że jesienią 1937 przystąpiono do budowy pierwszej nowoczesnej szkoły pożarniczej. Do wiosny 1938 powstał wielofunkcyjny, trzyskrzydłowy budynek, składający się z m.in. dwóch bocznych skrzydeł wzdłuż ulic Słowackiego i Potockiej, wzbogacony dominantą w postaci narożnej wieży. Od strony placyku u zbiegu Potockiej i Słowackiego powstała remiza strażacka, z czterema garażami dla wozów strażackich.
W okresie 1940-1944 szkoła działała pod nazwą Centralna Szkoła Pożarnicza.
Zniszczenia:
1944.
Pod koniec Powstania Warszawskiego gmach stał się schronieniem powstańców, którzy wycofali się ze swych dotychczasowych pozycji. Nocą z 29 na 30 września Niemcy zaatakowali budynek „Goliatami”, które zburzyły jego narożną wieżę.
Odbudowa i rozbudowa:
części historycznej zakończona została w 1948, zmieniono nieznacznie rozstaw okien od strony obecnego pl. J. Kuronia, w dalszej kolejności przed 1953 budynek rozbudowano o nowe skrzydła wzdłuż Potockiej i Słowackiego.
W 2007 ukończono budowę nowego segmentu na rogu Potockiej i Urzędniczej, zaś w ostatnich latach budynek ocieplono, przy okazji zmieniając jego kolorystykę.
Kolejne nazwy szkoły po 1945:
1945-1950 Centralna Szkoła Pożarnicza / Centralny Ośrodek Wyszkolenia Pożarniczego
1950-1955 Centralna Oficerska Szkoła Pożarnicza
1955-1971 Szkoła Oficerów Pożarnictwa
1971-1981 Wyższa Oficerska Szkoła Pożarnicza
od 1982 Szkoła Główna Służby Pożarniczej.